Kendimle örnek vermek isterim. Sanırım 4 sınıftım, müzik öğretmenimiz koro kuracağını söyledi. Ben çok heyecanlandım, sesimin güzel olduğunu düşünüyordum. Muhakkak bende koroda yer almalıydım. Tek tek seslerimizi dinledi ve beni seçmedi. Tam bir hayal kırıklığı, üzüntü. Sebebini düşünmeye başladım sesim güzeldi bence, beni neden seçmemişti öğretmen. Sonra seçilen sınıf arkadaşlarıma ve kendime baktım. Kendimi onlara kıyasla çirkin buldum. Evet, ben çirkindim. Özgüvende tam bir çöküş. Uzun yıllar bu böyle devam etti. Ne zamana kadar mı? Güzellik neydi? Kime göre neye göre biri ve bir şey güzeldi. Bu kavramın göreceli olduğunu anladığım ana kadar tabii. Belki sesim yeterince iyi değildi. Bu yüzden öğretmen beni seçmemişti. Bunu kabullenmektense kendime başka bir sebep bulmayı tercih ettim. Bu yaşadığım olaydan daha sonrasında kendime 3 ders çıkarttım. Birincisi kendini başkalarıyla kıyaslama, bir kıyaslama yapacaksan eğer bunu bile kendinle yap, ikinci olanları olduğu gibi kabul et, başka sebepler üretme ve en önemlisi ne ararsan onu bulursun. Eğer güzellik ararsan, güzel bak ve güzel gör. Birinde veya bir şey de çirkin olanı bulmak istersen zaten muhakkak onu bulursun. Yazımın sonunda şunu söylemek isterim çocuklarınıza küçük yaşta güzel, çirkin, iyi, kötü, doğru, yanlış nedir öğretin!